Cik işte

-

En sevdiğim çiçek?
Önceden gül gibi gelirdi bana...
Gülü seven dikenine mecburen hesabı...İlle de kanayacak o parmak...
Sonra bülbül var!...

Gül, bülbüle yakıştırılır ya...
Kuş güzel, çiçek güzel!
Palavra tabi... Gönül öyle istiyor...
Bir ara papatyaya takıldım...Çiçek değil, olmadan bilen yahu...
Dara düştüğün de fal da bakıyor...
Seviyor, sevmiyor o biliyor!
Şimdilerde gelincik benim çiçeğim, öyle narin, öyle kendi havasında...Gelin değil ama “cik” işte..
Olsun!
Yer: Çorlu/Tekirdağ, Türkiye

Yorumlar

  1. Adsız14 Haziran 2012 09:49

    Sarı olan tüm çiçekleri severim.Ne bilim? Çiçeklerin dilinde Güllerin sarısı ayrılık derler. Benim payıma hep gurbet düştüğünden belki. KUZEY

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Uludağ Doğal Madensuyu'nun 100 Yıllık Hikayesi

-
Resim
1912 ...Padişah Sultan Mehmet Reşat Han tarafından, Osmanlı İmparatorluğu döneminin ilk maden suyu işletme imtiyazı, kaynak arazisi 1870'lerde alınmış olan Uludağ Maden Suyu (o zamanki adıyla Keşiş Dağı Maden Suyu)'na verilmiştir. İmtiyaz belgesi 26 Mayıs 1912 tarihinde Dolmabahçe sarayında imzalanarak İbrahim Talat Bey ve Mehmet Fuat Bey tarafından alınmıştır. Keşiş Dağı Maden Suyu işletmesinin o dönemdeki ortakları arasında Girit'li Sıtkı Bey (Ulusu) ile bir Fransız yatırımcı da bulunmaktadır. 1920' li yıllarda İbrahim Talat Paşa'nın vefatı sonucunda hisseleri eşi Şerife Hanife Güzide Hanımefendi'ye ve İtalyan yatırımcı Guido Parodi'ye devredilmiştir. Yine aynı yıllarda, Fransız yatırımcının hisseleri de ortaklara devredilmiştir . 1925 ...Bursa’da bir grup öğretmen tarafından daha önce kurulan özel encümen, 1925 yılında Coğrafya Encümeni’nin de ilk şubesi olarak kabul edilmiştir. İşte bu ilk şubenin düzenlediği Keşiş Dağı’na tı
Devamı

Eşeklerin gözleri güzeldir!

-
Resim
Beyaz kâsenin içine,  masada tatlı da olsun, ortam zengin görünsün diye dökülen bala musallat olan eşek arılarından rahatsız değildim oysa… Benim balla, eşek arılarının da benle işi yoktu! Tabağımdaki salamı, ayağımın dibinde yalanan küçük, kahverengisi az beyazı bol, yamalı, utangaç kediye attım! Ilık sonbahar sabahını fırsat bilmiş, yaprakları sararmış ağaçların, kendini mevsime bıraktığı, tenha bir kır kahvesinde kahvaltı yapıyordum… Yanımda koltuğumun altında getirdiğim gazetem vardı fakat nedense okumaya pek de niyetim yoktu… Beyaz peynirin neden ekşimik gibi olduğuna takıldım bir süre… Acaba yeşil zeytinin içine şu kırmızıbiberi nasıl sokmuşlardı? Yaz olsa, olmazsa olmazdı ama… Üzerine sinen saman kokusu bir yana, domatesin vakti de geçmişti üstelik! Masaya yensin diye değil, usulen konmuştu… Yamalı küçük kedinin yanına, daha iri, erik gözlü siyah bir kedi daha geldi… Sadece onun duyabileceği bir sesle; “ pissst” dedim hayvana... Oralı bile olmadı.
Devamı

Birini tanıdım...

-
Resim
Sıcak bir günün gecesi, ne çok yol yapmışım bugün, “hanidiyse!” İzmir’e varmışım… Dolap beygiri gibi dolandım durdum oysa. Köy kahvelerinde küçük molalar verdim, ürkek, soran gözlerle bakan kasketli ağabeylere; nereden gelip nereye gittiğimi ve oralarda ne işim olduğunu anlattım, sonu “iyi iyi” diye biten cümleler dinledim… “ Güzelmiş senin iş” yorumlarına güldüm hatta bir tanesine arabanın anahtarlarını verip “gel hayatları değişelim” dedim, özellikle son aylarda tiksindiğim cep telefonunu hediye etmek için üsteledim. Eski gazeteleri okudum. Bir yerde, akasya ağacının altında otururken acaba bu köyde doğup büyüseydim, ne yapardım diye geçirdim içimden… Köyden bir kızla görücü usulü evlendim, neden sevgilim değilse kız? Niye görücü usulüyse? Yalınayak gezen çocuklarımız oldu. Yazları tarlada çalıştık, kış ayları pek keyifli geçti! Suyu buz, kıvrıla kıvrıla akan derede balık da tuttum, yüzdüm de… Ağılımız, koyunlarımız ve ineklerimiz vardı, çoban oldum bir süre, s
Devamı