Pazar günü

Yarın pazar...( Cumartesi gecesi yazıyorum)   
Eskiden, yani çocukken, nefret ederdim pazar günlerinden... Sıra ile yapılan banyodan, yıkanıp balkona asılan çamaşırlardan, evin içindeki su buharından...
Size garip gelebilir, hoş şimdi düşününce bana da tuhaf geldi; pazar günü ile ilgili aklımda kalan başka bir görüntü...
“Yok” yazacaktım... Bak varmış;
Sabah televizyonda çizgi film olurdu sonra tam on ikide klasik müzik konseri başlardı...
İzler miydiniz o konserleri ya?
Sabırsızlıkla bekleyeniniz var mıydı?
Sıkılır, anlamazdık biz! Kapatırdık televizyonu...

Okula gitmeden önce her sabah kahvaltı yaptığımız için pazar kahvaltılarının ayrıcalığı yoktu...
Erkenden uyanır, yataktan biraz geç kalkardık hepsi o kadar...
Uyanınca evdekilerin uyanmasını beklemek de dayanılmaz olurdu...
Şimdi uyandıran olmazsa tüm pazar gününü yatakta geçiririm herhalde!

Nereden aklıma geldi pazar günü ile ilgili yazmak ya?
Bir günlük aldatılmanın, ağza bir parmak sürmenin, kendini kandırmanın adı kısaca “pazar” işte... Diğer günlerden farkı; işe gitmiyor olmamız veya ailemizle sabahtan akşama geçirdiğimiz tek gün olması mı?

Kimilerine göre sosyalleşmenin diğer adıdır “pazar”;
“ Pazar günü ne yapıyorsun?”
Öyle ya; hiçbir şey yapmama şansımız yoktur, planımız vardır ve hafta başından beri uygulamak için bekliyoruzdur!
“ Sana ne” diyemezsin, bazen söyler sosyalleşme meraklısını bozarsın, lakin küstüremezsin, bir süreliğine uzaklaştırırsın o kadar, en fazla iki hafta sonra tekrar arar;
“Pazar günü ne yapıyorsun?”
Hayat işte; kimi başkasının planına dâhil olmayı sever, kimi detaylı planlar yapar, kimi plansız, programsız yaşar...
Hangisi iyi?
Nerden bileyim, kişiye göre değişir!
Kimseyi dâhil etmeden plansız, programsız yaşamak, beceremem de, öyle yaşadığını düşünmek bile...
Beni yormayın cümlenin sonunu siz getiriverin ( Olası kullanacağınız kelimeler; güzel, çocukça, aptalca, hayalî, kötü)

İyi pazarlar...


Yorumlar

  1. Seni buradada takip ediyorum,Ali bey.Keyifle yazılarını okumaya devam ediyorum.Ve bu gün pazar ve ben evde tek başmayım.Ailemin geri kalanı Mersin'e gittiler.Ama, yalnızlık gerçekten çok zormuş.Ve malesef ki bu daha ilk gün.:)Pazar,sosyalleşmektire katılıyorum,ama.Tek başına pazarda çekilmiyor.Selamlar
    mozsarac

    YanıtlaSil
  2. Yelkenleri suya indirmişsin be Mehmet ağabey, yalnızlığın keyfini çıkar derim, başka da bir şey söylemem : ))

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Uludağ Doğal Madensuyu'nun 100 Yıllık Hikayesi

Eşeklerin gözleri güzeldir!

Birini tanıdım...