İyiler, kötülerden daha zalim olabilir... Gerekirse!

Kötüler, sevilir!

Korkuturlar çünkü!
İnsan garip mahlûk; “seviyorum” der... “Korkuyorum” diyemez...
Sever görünür...
Kötü ona bulaşmasın diye dostu olur... Hak verir her yaptığına, sırtını sıvazlar gerekirse, alkışlar elleri patlayana kadar...
Yeri geldiğinde; menfaatleri adına, kötünün dostluğunu kullanır, korkutur iyileri... Kötüden bin beter olur...
Kötü de bilir kötü olduğunu...
Gücü tükendiğinde, başına gelecekleri bilir...
Sırtlanları bilir...
Çakalları, akbabaları bilir...
İlk fırsatta parçalanacağını bilir...
Keyfini sürmek zorunda olduğunu bilir güçlü olduğu zamanın...
Zaman çabuk geçer...
Günün birinde kötü, yalnız ölür!
Öldürülür, uçurumun kenarına kadar kovaladığı çaresiz bir korkak tarafından...
Çaresiz korkak, hayatında ilk defa; diğer korkakların kahramanı olur...

&&&

Kötünün iyisi olmaz!
İnsan, kötü doğmaz!

&&&
İyiler, kötülerden daha zalim olabilir... Gerekirse!
Korkak, yiğit olabilir mecbur edilirse...